Chodź ze mną na spacer… w październiku

Październik za nami, pora więc na kilka migawek z jesiennego spaceru. Jak wiadomo, podstawą przyjemnego spacerowania są wygodne buty, więc raz kolejny od butów zaczynamy. I nie, nie wstydzę się absolutnie tego, że na nogach mam sportowe buty dziecięce o przytłaczająco dużym rozmiarze 34,5 😉

Jak widzicie, rozpoczęły się już jesienne porządki, czyli nieustanne grabienie liści. Sprzęt ciągle jest w gotowości, aby go użyć. Jeśli chodzi o wózek, który widzicie na zdjęciu, to pamiętam, że gdy byłam mała, zwoziliśmy nim siano do stodoły. Miał zakładane specjalne mocowanie, dzięki któremu można było za jednym razem przewieźć o wiele większą ilość suszonej trawy. Zawsze dumnie siedziałam na stosie siana na wózku, a dziadek z wujostwem wieźli mnie moją słomianą karocą. 

W ogrodzie nadal kwitną kwiaty. Widać ostatnie kolorowe akcenty, które zapewne już niedługo przykryje warstwa śniegu. 

W cieplarni znalazłam jeszcze kilka pomidorków koktajlowych, które od razu zerwałam. Jest jeszcze cebula i warzywa korzeniowe. Obowiązkowo zerwałam papryczki chili, którymi zarówno Mama, jak i Babcia, zainteresowane raczej nie są. Preferują łagodniejsze potrawy. Odmiana widoczna na zdjęciu jest bardzo łagodna i przyjemna w smaku. W przyszłym roku z pewnością raz kolejny ją wysiejemy. Może ktoś z Was wie, jaka to może być odmiana?

A tu studnia, jak widzicie, zakryta deskami i nieużywana. Wiąże się z tym niezbyt miła historia, którą kiedyś być może Wam opiszę. 

I powrót do domu. Już nie pieszo a samochodem. Cudowny zachód słońca i niezidentyfikowane obiekty latające na niebie 😉 Miło jest wrócić do miejsc i ludzi, których się kocha.